Ik heb een vlinder gezien,
ik heb een vlinder gevangen.
Zij doet mij denken aan
een kind met een handicap.
Ik wil haar aan jullie laten zien,
voordat zij weer wegvliegt.
De vlinder is mooi, maar zeldzaam.
Op sommige plekken kun je haar terugvinden.
Maar je moet haar natuurlijk niet vermorzelen
als je haar eindelijk gevonden hebt.
Wat belangrijk is om te weten
als je deze vlinder wilt zien:
Neem de tijd.
Loop eens een stukje door je buurt,
kijk om je heen.
Je ziet misschien een mens
dat je eerder niet zag.
Je hoeft niet bang te zijn
voor deze mooie vlinder.
Zij prikt niet. Het is geen wesp.
Soms schrik je
van de geluiden die je hoort.
Martine* maakt soms geluiden
die ik niet verwacht.
Dan fladdert ze opeens op
of maakt ze onverwachte bewegingen.
De precieze gewoonten van de vlinder
heb ik nog niet goed door.
Ik ben gewoon naar haar gaan kijken.
Zo kwam ik erachter dat Martine*
alleen maar een praatje wil maken.
Niets ingewikkelds.
Een praatje maken kan ik wel.
De vlinder is vaak gewoon bruin.
Zij heeft schutkleuren.
Dat is wel jammer, want daardoor
kan niet iedereen haar zien.
Soms wijs ik haar aan iemand aan,
maar dan is ze al weg.
Het is fijn om de vlinder te zien.
Het maakt je gevoelig
en je wordt er vrolijk van.
...
De vlinder is kwetsbaar en is zo weg.
“Alles van waarde is weerloos”.
Met onze Partners in Policymaking-groep hebben we de afgelopen maanden
deze vlinder ruimte gegeven.
Ze is gaan groeien en is van kleur veranderd.
Ze is sterker geworden.
Ik heb haar beter leren kennen
en heb gemerkt dat ze de moeite waard is.
Wij hebben ontdekt dat de vlinder gewoon
in de maatschappij kan rondvliegen.
Hoe meer diversiteit, hoe beter.
Misschien dat u de vlinder
zelf een keer zult zien.
Loop niet te snel door het park.
Kijk goed om u heen.
Ik laat haar snel gaan.
Jullie hebben haar even mogen zien, maar langer mag ze niet in gevangenschap zijn.
Een vlinder leeft maar kort.
Laat haar een prachtig leven hebben.
—
Bewerkte afscheids-column van Keeke: Partners in Policymaking 2007-2008
(* De naam Martine is gefingeerd)
Partners in Policymaking is een oorspronkelijk Amerikaanse cursus bedoeld voor ouders van kinderen met een beperking, en volwassenen met een beperking, zowel lichamelijk en/of verstandelijk. Het is een intensief cursusprogramma dat de deelnemers kennis, vaardigheden en zelfvertrouwen geeft om op te komen voor een betere behandeling van mensen met een handicap in de samenleving.